به گزارش پارسینه به نقل از فرادید، در دوران کوفون (300 تا 710 میلادی) در تاریخ ژاپن، مردم مردگانشان را در تپههای بزرگ همراه گورنهادههای زیادی دفن میکردند. در پیرامون این تپهها اشیایی به نام « هانیوا » وجود داشت، استوانههای خاکی که روی آنها مجسمههایی قرار داشت و برای تقدیم به مردگان استفاده میشد.
هانیواها در طول دوره کوفون ساخته میشدند و کاربردشان تزئین گورها بود. هانیواها که ابتدا استوانههای ساده خاکی بودند، به مرور زمان پیچیدهتر شدند و استوانهها با مجسمههایی از انسان، حیوان، خانه، زره و قایق تزئین شدند. این مجسمهها برای روشن کردن محدوده گورها به کار میرفتند و طبق نظر برخی باستانشناسان، ژاپنیهای باستان آنها را نگهدارندۀ ارواح مردگان در درون خودشان میدانستند.
در پژوهشی در سال 2008، یوشیو نِگیتا باستانشناس پیشنهاد کرد این جفت ممکن است یک مرد و یک زن باشند. هانیوای کوچکتر خاک رس در پیرامون سرش دارد که شبیه مدل موی روستایی است، بنابراین نگیتا فرض کرد این هانیوا نمایانگر یک کشاورز مرد است. نظریه دیگری که یوشیمیچی تسوکادا باستانشناس در پژوهشی در سال 2007 ارائه کرد این بود که این هانیواها ممکن است دو چوپان مرد باشند که مهار اسبهایشان را در دست دارند.
تاکنون هزاران هانیوا از گورستانهای باستانی ژاپن کشف شدهاند، زیرا در هر گور شمار زیادی از این اشیاء وجود دارد.
0 دیدگاه